Machu Pichu en heel veel meer
Door: Willem
06 November 2014 | Peru, Puno
Mijn laatste blog is alweer een tijdje geleden, ik zal jullie even bijpraten. Ik ben 20 oktober aangekomen in Cusco. De eerste 4 dagen Cusco valt er niet zoveel te vertellen. Ik heb iets verkeerds gegeten in Nasca, dus ben flink ziek.
Omdat Cusco op 3400 meter hoogte ligt, heb ik ook flink last van hoogteziekte. Er zit hier een stuk minder zuurstof in de lucht, wat effect heeft op je lichaam. De eerste dag in Cusco moet ik met mijn backpack de trap op, naar de eerste etage. Normaal een niet noemenswaardig eitje, maar zo ver boven de zee moet ik na 7 treden even stilstaan om op adem te komen.
De rest van die 4 "zieke" dagen sjok ik op een tante Liesbeth tempo rustig door de stad, regelmatig uitrustend op een bankje. Cusco is een prachtige stad, en er hangt een heerlijk ontspannen sfeertje, op het gestoorde verkeer na dan. Ik vermaak me er prima, ondanks mijn conditie van 100 plusser.
23 oktober ontmoet ik een nederlandse militair arts. Ik vraag haar of het slim is om wat ciprofloxacine te halen, een stevig antibioticum, in Nederland alleen op recept verkrijgbaar. Ze vindt het een goed idee. In de supermarkt/drugstore/wasserij naast het hostel verkopen ze het voor omgerekend drie euro, zonder bijsluiter, los in een plastic boterhamzakje. Prima, het antibioticum doet wonderen. De dag erna ben ik fit.
Daags erna gaan we met een groepje een berg langs cusco met een wit jezusbeeld beklimmen. Mooie wandeling. Op de top biedt een vrouw een tocht te paard aan. TE PAARD. Nog nooit op zo een beest gezeten, maar het is enorm genieten. Je kunt die dingen gewoon sturen, heel tof. Prachtig landschap, langs verborgen inca locaties, waaronder een enorm tunnelstelsel, waar ik heerlijk in heb gespeeld.
Heerlijk daggie, zeker na een paar dagen niets te hebben gedaan.
Dan naar een incamuseum, alleen, omdat die verdomde fransen niet op kwamen dagen. Leuk om te zien, maar een museum is genoeg voor mijn vakantie. Een dagje heilige vallei, naast Cusco, met nog meer incaruines, waarvan Tipon de mooiste is.
En dan begint een verwacht hoogtepunt. 28 oktober vertrek ik op de Salkantay trek naar de Machu Pichu. In vier dagen lopen we 80 Kilometer, de eerste dag 1000 meter omhoog, de tweede dag nog eens 1000 omhoog en 2000 omlaag, verder nog een heleboel bergjes en dalletjes. En dat over smalle bergpaadjes, naast diepe afgronden. Het is een flinke uitdaging, maar het is buitengewoon prachtig.
De eerste dag worden we om 3.30 opgehaald. Flink ontbijt, veel cocathee en cocabladeren (dat helpt tegen de hoogteziekte) en gas erop. Dag twee bereiken we het hoogste punt, 4700 meter. Onvoorstelbaar, prachtig. Toevallig was ik getuige van een enorme lawine in de verte, groots. De lucht is zo ijl dat iedereen buitenadem is. Dag drie gaat door prachtig oerwoud met enorm veel vlinders en een aantal kolibries. We eindigen in de warm waterbronnen van Santa Theresa, heerlijk voor de spieren en gewrichten. Dag vier lopen we langs het spoor, door filmachtig jurrassic park achtige oerwoudbergen naar Aguas Caliente, het meest toeristische neppe dorp op de mooiste locatie die ik ook gezien heb.
Dan Machu Pichu. Overtrof zonder enige twijfel de toch al zo hooggespannen verwachtingen. Wauw.
Nog een dagje uitrusten, en een dagje raften in Cusco, wat trouwens heel tof was in het berglandschap, op naar Puno. De drijvende eilanden.
De busreis is wederom ongelofelijk. Nu over de hoge vlaktes van de Andes, waar het stikt van de lamas en alpacas. Besneeuwde toppen in de verte, talloze boertjes en boerinnetjes in traditionele kleding die de kuddes hoeden, wat wil je nog meer zien?
Inderdaad, de drijvende rieten eilanden in Puno. Ik kom toevallig aan in Puno op de dag voor de grootste feestdag van de stad. 5 november ga ik naar de drijvende eilanden. Ieder familie heeft zijn eigen eiland. Ze leven van visserij en toerisme. Omdat de eilanden van onder wegrotten, zijn de bewonders iedere dag bezig nieuwe lagen riet boven op het eiland te vlechten, onvoorstelbaar.
5 november is ook de geboortedag van Manco Capac, de grootste incakoning. Dit wordt gevierd met dansen, muziek en vreugdevuren, de hele dag door. Prachtig om te zien, leuk dat ik toevallig nu aanwezig ben.
In de avond gaan we uiteten en eet ik een Peruaanse specialiteit, cavia. Heerlijk, al is het raar om mijn zusjes huisdier zo op een bord te zien, naast de zoeteaardappel purree.
In het begin had ik wat moeite met het alleen reizen, maar nu, na een ruiime drie weken, denk ik dat ik zo nog wel een half jaar door zou kunnen. Maar helaas, over alweer 10 dagen vlieg ik terug naar Amsterdam. Ik pak zometeen, 6 november, de bus naar Arequipa. Ik heb er zin in, en ik benieuwd welke avonturen daar op me wachten. Ik houd jullie op de hoogte.
Tot snel weer,
Willem
Omdat Cusco op 3400 meter hoogte ligt, heb ik ook flink last van hoogteziekte. Er zit hier een stuk minder zuurstof in de lucht, wat effect heeft op je lichaam. De eerste dag in Cusco moet ik met mijn backpack de trap op, naar de eerste etage. Normaal een niet noemenswaardig eitje, maar zo ver boven de zee moet ik na 7 treden even stilstaan om op adem te komen.
De rest van die 4 "zieke" dagen sjok ik op een tante Liesbeth tempo rustig door de stad, regelmatig uitrustend op een bankje. Cusco is een prachtige stad, en er hangt een heerlijk ontspannen sfeertje, op het gestoorde verkeer na dan. Ik vermaak me er prima, ondanks mijn conditie van 100 plusser.
23 oktober ontmoet ik een nederlandse militair arts. Ik vraag haar of het slim is om wat ciprofloxacine te halen, een stevig antibioticum, in Nederland alleen op recept verkrijgbaar. Ze vindt het een goed idee. In de supermarkt/drugstore/wasserij naast het hostel verkopen ze het voor omgerekend drie euro, zonder bijsluiter, los in een plastic boterhamzakje. Prima, het antibioticum doet wonderen. De dag erna ben ik fit.
Daags erna gaan we met een groepje een berg langs cusco met een wit jezusbeeld beklimmen. Mooie wandeling. Op de top biedt een vrouw een tocht te paard aan. TE PAARD. Nog nooit op zo een beest gezeten, maar het is enorm genieten. Je kunt die dingen gewoon sturen, heel tof. Prachtig landschap, langs verborgen inca locaties, waaronder een enorm tunnelstelsel, waar ik heerlijk in heb gespeeld.
Heerlijk daggie, zeker na een paar dagen niets te hebben gedaan.
Dan naar een incamuseum, alleen, omdat die verdomde fransen niet op kwamen dagen. Leuk om te zien, maar een museum is genoeg voor mijn vakantie. Een dagje heilige vallei, naast Cusco, met nog meer incaruines, waarvan Tipon de mooiste is.
En dan begint een verwacht hoogtepunt. 28 oktober vertrek ik op de Salkantay trek naar de Machu Pichu. In vier dagen lopen we 80 Kilometer, de eerste dag 1000 meter omhoog, de tweede dag nog eens 1000 omhoog en 2000 omlaag, verder nog een heleboel bergjes en dalletjes. En dat over smalle bergpaadjes, naast diepe afgronden. Het is een flinke uitdaging, maar het is buitengewoon prachtig.
De eerste dag worden we om 3.30 opgehaald. Flink ontbijt, veel cocathee en cocabladeren (dat helpt tegen de hoogteziekte) en gas erop. Dag twee bereiken we het hoogste punt, 4700 meter. Onvoorstelbaar, prachtig. Toevallig was ik getuige van een enorme lawine in de verte, groots. De lucht is zo ijl dat iedereen buitenadem is. Dag drie gaat door prachtig oerwoud met enorm veel vlinders en een aantal kolibries. We eindigen in de warm waterbronnen van Santa Theresa, heerlijk voor de spieren en gewrichten. Dag vier lopen we langs het spoor, door filmachtig jurrassic park achtige oerwoudbergen naar Aguas Caliente, het meest toeristische neppe dorp op de mooiste locatie die ik ook gezien heb.
Dan Machu Pichu. Overtrof zonder enige twijfel de toch al zo hooggespannen verwachtingen. Wauw.
Nog een dagje uitrusten, en een dagje raften in Cusco, wat trouwens heel tof was in het berglandschap, op naar Puno. De drijvende eilanden.
De busreis is wederom ongelofelijk. Nu over de hoge vlaktes van de Andes, waar het stikt van de lamas en alpacas. Besneeuwde toppen in de verte, talloze boertjes en boerinnetjes in traditionele kleding die de kuddes hoeden, wat wil je nog meer zien?
Inderdaad, de drijvende rieten eilanden in Puno. Ik kom toevallig aan in Puno op de dag voor de grootste feestdag van de stad. 5 november ga ik naar de drijvende eilanden. Ieder familie heeft zijn eigen eiland. Ze leven van visserij en toerisme. Omdat de eilanden van onder wegrotten, zijn de bewonders iedere dag bezig nieuwe lagen riet boven op het eiland te vlechten, onvoorstelbaar.
5 november is ook de geboortedag van Manco Capac, de grootste incakoning. Dit wordt gevierd met dansen, muziek en vreugdevuren, de hele dag door. Prachtig om te zien, leuk dat ik toevallig nu aanwezig ben.
In de avond gaan we uiteten en eet ik een Peruaanse specialiteit, cavia. Heerlijk, al is het raar om mijn zusjes huisdier zo op een bord te zien, naast de zoeteaardappel purree.
In het begin had ik wat moeite met het alleen reizen, maar nu, na een ruiime drie weken, denk ik dat ik zo nog wel een half jaar door zou kunnen. Maar helaas, over alweer 10 dagen vlieg ik terug naar Amsterdam. Ik pak zometeen, 6 november, de bus naar Arequipa. Ik heb er zin in, en ik benieuwd welke avonturen daar op me wachten. Ik houd jullie op de hoogte.
Tot snel weer,
Willem
-
06 November 2014 - 22:34
Han:
Super wat je allemaal meemaakt ! Dit moet onvergetelijk zijn, ik ben jaloers. Han -
07 November 2014 - 15:14
Mama:
Ha Willem
Wat fijn dat er zoveel hoogtepunten zijn, letterlijk en figuurlijk, na een klein dieptepuntje door ziek zijn in Cusco. En wat mooi om te zien dat er dan toch altijd weer mensen op je pad komen, zoals die nederlandse legerarts, die wat waardevolle tips en hulp kunnen geven. Dat heeft vast zo moeten zijn. Super dat je lichaam daarna weer gewoon 80 km, lopend kon klimmen en afdalen waardoor je volop kon genieten van de salkanaytrail. En nu staat de stad Arequipa alweer te lonken Ik wens je ontzettend veel plezier en nog weer nieuwe ervaringen ( en stiekem begin ik ook alweer de dagen af te tellen, dat je gaat landen op Schiphol)
groetjes mama -
07 November 2014 - 15:21
Sofie (je Zusje):
hee willem
ik had al veel gehoord via de watsapp van ons mam
kei leuke verhalen en die cavia echt cool ouwe
maar echt vet dat je dat allemaal doet daar ver ver weg in Peru
je moet wel vroeg opstaan zeg
als je thuis bent hoor ik het verhaal nog uitgebreider
gr Sofie -
08 November 2014 - 04:16
Mieke:
Hoi willem,
Hoorde van je moeder dat je daar in Peru het geweldig naar je zin hebt en mooie foto,s van je gezien. Gelukkig ben je weer opgeknapt is de AB kuur goed aangeslagen.
Willem geniet ernog van en maak nog maar lange dagen daar in Peru want het is zo voorbij en die tijd komt niet meer terug. Veel plezier en goed naar je lichaam luisteren hé jongen. -
08 November 2014 - 10:41
OPA EN OMA:
ha Willem we hebben alles gelezen op de computer.Wij zien het gaat jou goed.
Bij ons is alles oke. Tot nader bericht.. Groetjes Oma en Opa -
08 November 2014 - 10:49
Gonny En Nine:
Ha die Willem
We genieten samen van je mooie blog. Wat maak je toch allemaal mee, Gewoon om jaloers op te zijn. Het gaast hier winter worden. Maximaal 3 graden vannacht. Overdag 10 graden. geniet nog maar enkele daagjes. We zien je wel op opa's feest.
Groetjes
Tante Gonny en Tante Nine -
14 November 2014 - 00:00
Huberdine:
~Ha die Willem,
Wat lijkt me dat een prachtige wandeling geweest naar de Machu Pichu. Om jaloers op te zijn. Het zal ook wel kicken geweest zijn om na zo´n inspanning op de plaats van bestemming te komen.
Het is nu al 13 november. Het einde van je reis komt al in zicht. Ik hoop dat je deze laatste week nog van heel veel dingen kunt genieten. En dan vooral weer goed thuiskomen!
Lieve Willem ,
nog heel veel plezier en tot gauw.
groetjes huberdine
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley